.................................................................................
“Priče izgnanika” su dragocena proza. I istoriografski delovi, i oni u kojima dominira licni aspekt, i zamisljeni ili stvarni dijalog sa komsinicom (kao forma), i etnografska gradja koja snazno probija kroz beletristički okvir, i podaci o ljudima, krajevima i običajima, o doseljenicima i iseljenicima, o stalnoj nesreći srbskog naroda, o mentalitetu (tvdi humor i ironija, svest o sudbinskoj ukletosti i borbi za opstanak), o ljudima i ženama, o novijim događajima iz novije istorije… Odlicni su zapisi o nasim korenima tamo daleko, o običnim ljudima i junacima, epske i lirske paralele, priče i anegdote, poslovice, izreke i floskule, pa sve do rečnika na kraju knjige. Vešto pisac ove knjige koristi ličnu I nacionalnu tragičnu notu, upoznaje nas sa Krajinom pre I posle “olujnog” vremena…
|
